Her ne kadar denizi dalgalı olsa da yaz sakin olur Güreci altında.
Sevgili dostlar yaklaşık iki hafta önce Çanakkale ili sınırlarında Biga ile Lapseki ilçelerinin arasında kalan çoğunluğunu Bigalıların oluşturduğu Lapseki’nin bir tatil köyüne gittim. Hani tatil köyü derken Güreci köyünün alt kısmında kalan ve halkın çoğunluğunun Güreci Altı diye tanımladığı, yol boyunca uzanıp giden ve pufür püfür yeli esen yer. Gerçi şuanki konumu nedir pek bilemiyorum ama Biga Birlik otobüslerine bindiğimde Gürece olarak bilet kestikleri yer.
Eylül ayının ortalarında geldiğim için de bir hafta içerisinde yalnız bir gün denize girebildim. Deniz bir hayli dalgalı ve tehlikeli görünüyor. Gündüzleri çınar altında gölgelenip o temiz havanın tadını çıkaran mahalle sakinleriyle muhabbet ettiğimde bana – sen geçe kalmışsın burada deniz Temmuz ve Ağustos aylarında iyi olur dediler. Tatilcilerin çoğunu orta yaşın üzerindekiler oluşturuyor.. Bir haftalık gözlemlerim sonucunda 4 çeşit insan profili gördüm;
İlk olarak gün boyu bahçeden çıkmayan ve yaz boyuncada bir şeyler yatiştiren o amca ve teyzeler dikkatimi çekti. Yaz boyu bahçelerinde yetiştirdikleri o organik ve lezzetli ürünleri yetiştirmenin keyfini çıkarıyorlar ve kışa hazırlık yapıyorlar. Yaz sonunda da yapmış olduğu o afiyetli konservlerin ve ev yapımı salçaların tadını çıkarıyorlardır zannımca.
İkincisi ise fırsat buldukça tekneleri ile denize açılan o amcalar. Yukarıdaki haritadan da gördüğünüz gibi Gürece, Çanakkale boğazının Marmara’ya açılan kısmında geniş bir alana sahip ve balıkçılar da fırsatı değerlendiriyorlar. Ayrıca av sezonunda ağlarla buradan mevsimine göre çok lezzetli balıkların tutulduğunu duydum.
Üçüncüsü ise tamamen işten elini ayağını çekmiş ve rahatsız olup da buranın temiz havasını almak için gelen amca ve teyzeler. Onları sabahları yol boyunca yürüyüş yaparken, Cavit Market’in bahçesindeki çınar ağaçlarının altında otururken, camiye giderken, kahvede çay içip oyun oynarken veya balkonlarında görebilirsiniz.
Dördüncüsü de Gençler; sahilde veya denizde yada sahil boyunda bulunan voleybol sahasında akşamları ise eğlenmek için Lapsekiye gittiklerine şahid olursunuz.
Velhasıl dostlar biraz geç de olsa tatilde buradan bahsetmek istediğim için Gürece ile ilgili tanıtım yazısını kesip bazı önemli bilgileri de aktarmadan bırakamayacağım.
Buraya arzu edip de gelmek isteyen olursa size birkaç hatırlama yapayım. Köye su, sanırım elektrikli bir pompa ile basılıyor ve elektrikler giderse su sıkıntısıyla da karşılaşabilirsiniz ben gittiğimde yarım gün olmuştu.
Ulaşım; Bursa yolu üzerinde kaldığı için otobüslerle çok kolay ulaşım sağlanmakta ama yukarıda da gördüğünüz gibi Çanakkale Biga duble yol çalışmaları yapıldığı için ben gittiğimde köy içerisinde çalışma vardı sanırım yakın zamanda da çok geniş yollar hazır olur. Ayrıca Çanakkale ve Biga arasında çalışan Biga Birlik otobüsleri gündüzleri 30 dk Akşamdan sonra 24 e kadar da 1 saatte bir yoldan geçmekteler. Eğer benim gibi internete ihtiyaç duyuyorsanız mobil modeminizi yanınıza almadan gelmeyin çünkü hiç internet kafe göremedim. Senelik burada ikamet etmek istiyorsanız evler aylık 150 TL ve üzeri fiyatlardan bir senelik kiralanmakta ayrıca satılık olanlar da varmış.
Daha Fazla Fotoğraf İçin
Kalın Sağlıcakla…
Ben Ibrahim Hakki ACAR, Fulbrgiht bursu kapsaminda University of Nebraska-Lincoln’de egitimime devam etmekteyim. Bundan boyle bu blogta egitim konularinda yazilar yazacagim. Sadece ABD degil ayni zamanda Avrupa’da egitim firsatlari hakkinda da yazilar yazacagim. ABD de egitim almak isteyen arkadaslar bana yazabilirsiniz.Iletisim:E-mail: ihacar@gmail.comtel: 0018024028738
Bu yıl Üniversite öğrenimimin 4 yılını geçirdiğim Kayseri’nin merkez ilçeleri Melikgazi’den Talas’a taşındım. İlk geldiğimde merkezden biraz uzak olduğu için pek hoşnut olmadığım bu ilçeyi gün geçtikçe sevmeye başladım. Bulunduğum yerden her ne kadar üniversitenin içine belediye otobüsü olmasada ikamet ettiğim yerin Fakülteye 20 – 25 dakikalık yürüme mesafesinde olması şu an beni fazla yormamakta. Eğer otobüse binmek istersem de 5 dakika anayola yürümeme gerekiyor ve ardından otobüs ile 7 – 8 dakika da Üniversitenin giriş kapısına ulaşıyor ve oradan da yürüyerek 6 – 8 dakikada fakülteme ulaşıyorum. Bunların hepsini toplarsak da tamamen yürüyerek ulaştığım zamanla otobüsün ulaştığı zaman pek farklı değil. Şimdilerde spor yapıyorum düşüncesiyle bu yolu sabah akşam yürüyorum ama umarım Kayseri Büyükşehir Belediye’si Talas Yenidoğan mahallesi Atılgan Sokaktan geçen belediye otobüslerinin bir kısmının güzergahını haftaiçinde belirli saatlerde Üniversite içerisine çevirir, biz de kış aylarında bu sıkıntıdan kurtuluruz.
Bugün itibari ile 2. haftamı dolduracağım bu yerleşim yerinde. Parklar her nekadar büyük illere kıyasla küçük olsa da düzenlerinden çok memnun kaldığımı ve özellikle merkezdeki Osmanlı Kültür Evine keyifle oturmak için sık sık geldiğimi söyleyebilirim.
Geçen cumartesi akşamı yapılan şiir dinletisini keyifle dinlediğimi söyler, bunun için de desteklerinden dolayı Talas Belediyesine buradan teşekkürlerimi iletmek isterim. Ayrıca bu muhitte son yıllarda yapılan binalarla kiralar o kadar ucuzlamış ki batıda (örnek olarak benim ilim Çanakkale’de) 500 – 700 TL ye kiraladığınız bir evi burada 300 – 500 Tl ye kiralayabiliyorsunuz. Hal böyle oluncada Talas’ın şu an tam bir öğrenci beldesi olduğunu söyleyebilirim. Hangi apartmana baksan en az bir tane öğrenci evi var. Eğer Kayseri Büyükşehir Belediyesi de ulaşımı biraz daha kolaylaştırır ve gençlerin isteklerine cevap verecek mekanları buralara kurarsa üniversiteye gelmeden önce duyduğumuz öğrenci kenti Eskişehir ibaresi öğrenci kenti Kayseri hatta Talas’la özdeşleşir.
Bu senenin hakkımda iyi olacağını umuyor, herkese sağlık sıhhat ve afiyetler diliyorum. ( Bugün biraz hastayım da)
Gurbette yaşayanlar bilir, ne tarifsiz duygudur memlekete kavuşmak. Hele bu memleket Biga gibi havası, suyu, kokusu kendine has; insanındaki bir tebessüm nice baldan tatlı bir yerse… Bir akşam vakti Biga’ya kavuştuğum anlardaki lezzeti çok az şeyden alabilmişimdir hayatta.
Bir yerin sırrına en iyi ömrünün en müstesnâ demlerini o yerde yaşamış kimseler vâkıf olur. Öyle ki bu kişiler için o yerin her sokağı, her kaldırımı, görüldükçe nice hatırayı çağrıştıran bir rüyâ âlemidir. Hele çocukluk, gençlik orada geçmiş; hayatın hiç unutulmaz, tatlı, deli-dolu anları bir kısa film gibi yaşanmışsa bir yerde, insanın orayı unutması mümkün değildir. Bütün bunlar bir araya geldiğinde anlarız neden Biga, gurbetteki Bigalı’nın ruhunu derinden kavrar her kavuşulduğunda.
Biga’ya dönüş yolculukları yok mu! Hele o yolculuğun son anları… Bursa yolundan Biga’ya yaklaşırken uzun bir düz yolun sonunda yokuşlar çıkar karşımıza. Birkaç tane vardır bu düz yoldan sonra gelen yokuşlardan. Çıkılan her yokuş heyecanlandırır insanı. Acaba şimdi mi kavuştuk öz memleketimize diyen Bigalı için yerinde durmak ne zor bir şeydir o dakikalarda. Hele gece yolulukları insana bu gizemli ve heyecanlı havayı çok daha iyi verir. Ve en sonunda ince bir tebessümle parlar Biga’nın hem-şehrî ışıkları. Kavuşmak bu kadar güzel olmasa gurbetin ne anlamı kalırdı ki zaten. Böyle demlerde şair olmalı ruh, en güzel şiirini Biga’ya yazmak için. Belki de bir mûsikî-şinâs olmalı, en güzel şarkısını Biga’ya armağan edebilmek için. Bir ressam olmalı, mutluluğun resmi yapılabilecekse başarmak için. Ya da bir atlet olmalı, Biga’nın her sokağında koşmak, yürümek, çocuklar gibi zıplamak için. Biga’yla olmalı ruh, Biga’yla dolmalı bu demlerde.
Şimdi gurbet geride kaldı. Her gün yaşamaya alıştığımız Biga yine güzel, yine bize hitap ediyor. Ancak ne o gurbet günlerinde duyduğumuz özlem ne de dışardan gelip Biga’ya kavuştuğumuz anlardaki duygular aynıyla tadılabiliyor. Aşklarının en ileri seviyede kalması için Leylâ ve Mecnun’u kavuşturmayan şair ne kadar haklıymış!
Fahri Kaplan
Not: Bu yazıyı Eylül 2008’de Biga’da kaldığım zaman yazmıştım. Şimdi yolum Biga ile yine ayrıldı. Geçen hafta Biga’yı ziyarete gittiğimde yüreğim aynı hislerle kıpır kıpırdı.
Meşhur seyyâhımız Evliyâ Çelebi ne güzel tanımlamış Bursa’yı: Ruhâniyatlı şehir. Ne kadar beton yapılarla doldurulsa da güzel ve yeşil kalabilmeyi başaran bu şehre ecdâdın havası öyle sinmiştir ki insan onu gezdikçe Osmanlı’nın rûhunu ve medeniyetini inşâ edenlerin nefeslerini duyar gibi olur.
Ben öyle inanıyorum ki Bursa’yı kavrayan kişi tarih şuurunu elde etmiş, Osmanlı’yı ayakta tutan o rûhânî gücü anlamıştır. İlk altı pâdişâhın Bursa’da olması bir yana; Emir Sultan, Üftâde, Süleyman Çelebi gibi mânevî kutupları bağrında taşıması bu şehri azîz yapmaya yeter. Evet, İstanbul gibi Bursa da azîzdir. Bursa da azîz ve köklü. Ve o da İstanbul gibi tüm tahribâta rağmen hâlâ güzel, hâlâ rûhânî, hâlâ ecdâdın sesi, soluğu.
Bursa mutlaka gezilmeli. Hem de defalarca… Her gezişte de ecdâdın nefesi aranmalı, ayak seslerine kulak verilmeli. İşte o zaman bizi cihan devleti yapan rûhu ve medeniyeti kavramış oluruz. Bugün başkalarının incik boncukları karşısında ağzı açık kalan insanımızın kendi hazînelerinin farkına varmaya çok ihtiyâcı var. Bursa o hazinenin en önemli parçalarından biri. Onu keşfetme vaktimiz hâlâ gelmedi mi?
Fahri Kaplan