Her ebru-yı ham katlüne bir hancer-i hûn-rîz
Her zülf-i siyeh kasduna bir ef‘î yılandur
Yahşi görinür sûreti meh-veşlerün ammâ
Yahşi nazar etdükde ser-encâmı yamandur
Aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim
Her kimse ki âşıkdur işi âh u figândur
Yâd etme kara gözlülerün merdüm-i çeşmin
Merdüm deyüp aldanma ki içdükleri kandur
Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var
Aldanma ki şâir sözi elbette yalandur
(Fuzûlî, “Leylâ vü Mecnûn”dan. Annesi Mecnûn’a aşka gönül vermemesini öğütledikten sonra bu şiiri zikreder.)
———-
Günümüz Türkçesiyle:
Can verme aşk derdine, aşk canın afetidir
Aşkın can afeti olduğu dünyaca meşhurdur
Aşk gamındaki sevdadan asla fayda umma
Ki aşk gamının sevdasının kazancı ziyandır
Her büklümlü kaş seni katletmek için kan dökücü bir hançer,
Her siyah saç seni katletmeye bir engerek yılandır
Aya benzeyen güzellerin sureti güzel görünür ama
Güzelce bakılırsa akıbeti yamandır
Aşkın içinde azap olduğunu ondan bilirim ki
Her kim aşıksa işi ah ve figandır
Kara gözlülerin göz bebeklerini yâd etme
Bebek deyip aldanma ki içtikleri kandır
Eğer Fuzûlî: “Güzellerde vefa var” derse
Aldanma ki şair sözü elbette yalandır
Şiir metninin alındığı kaynak: Fuzûlî, Leyla ve Mecnun, Kültür Bakanlığı e-kitap, Hazırlayan: Muhammet Nur Doğan