28
Ara

BİTLİS’İ ÖZLERKEN

   Yazar: Doğan ÖZÇELİK   Kategori: Genel Güncel

Yorum Ekle

                     Son yazımı Bitlis’te asker öğretmenken rahmetli arkadaşım, kardeşim, yoldaşım Veysel Burak Gülper için yazmıştım. Göz yaşlarıyla yazdığım son yazıdan sonra yaklaşık iki yıl geçti. Burak’ımı özlediğim kadar olmasa da bir başka duygu daha çöktü üstüme: vefa duygusu. Bitlis’e vefa…
Aslında Erzincan doğumlu olmama rağmen doğuya böyle uzun bir süre kalmak için hiç gitmemiştim. Bitlis’le ilgili bildiklerim üniversitede okurken kısa bir süre beraber kaldığım Bitlisli arkadaşımın anlattıkları ve gösterdiği iki büyük resimde gördüklerimle sınırlıydı.
Bitlis’te uyandığım ilk sabah hastaneye yattım. Kimsesiz , evsiz, barksız… O andan itibaren bir şehirde insanlık nasıl temsil edilir onun örneklerini izleme imkanı buldum. Beni hiç tanımayan birisi bir taksi tutarak öğretmen evinden eşyalarımı getirdi. Bu hastanede yattığım on gün boyunca Bitlis insanını ve insanlığını gözlemleme imkanım oldu.
Bitlis çok küçük bir şehir, kendi etrafında 360 derece döndüğünüzde sürekli dağları görebiliyorsunuz. İlginç bir durum gerçekten, baktığınız gördüğünüz her yer dağ. Bitlis’in karı da meşhurmuş yakın geçmişe ait kar efsaneleri anlatılıp duruyor.
Bitlis’te beni en çok etkileyen “Bitlis İnsanı” oldu. Yabancı dedikleri Bitlisli olmayan insanlara çok iyi davranıyorlar size yardımcı olmak için can atıyorlar. Van,Şanlıurfa, Adıyaman,Mardin gibi yakın şehirlere de gitmeme rağmen hiç böyle bir yakınlık göremedim. Esnaf son pazarlığı yaptıktan sonra öğretmen olduğumuzu öğrenince daha da indirim yapıyorlar. Esnaf paranız olmadığını hissedince alını ücretsiz ya da hiç tanımamasına rağmen iki hafta sonra getirirsin diyerek verebiliyor. Telefonumun şarjı bitmişti kapanmakta olan bir dükkana girdim yarım saat benim için dükkanı açık tuttular.Bunun gibi birçok insanlık örneğiyle karşılaşmak Bitlis’i kalbime silinmez hatıralarla nakşetti.

İnsanlık abidesi dikilecek olsa bunun yeri kesinlikle Bitlis olmalı.

Spread the love

Tags:

Bu Yazı 28th Aralık 2011 Çarşamba Saat 21:12 Genel Güncel Kategorisine Yazıldı.

4 comments so far

Fahri Kaplan
 1 

Doğan, değerli dostum!
Yazılarınla tekrar hoş geldin siteye. Bir yıl yaşadığın Bitlis’e bir vefa yazısıyla başlaman ayrıca anlamlı olmuş. Zevkle okudum. Muhabbetle ve güzel yazılarının devamı dileğiyle…

Aralık 31st, 2011 at 14:20
Bekir POYRAZ
 2 

Değerli dostum,Sevgili badim Doğan’cım uzun süredir bu siteyi ziyaret etmiyordum.Yazını görünce hemen okudum.Güzel yazın için teşekkürler. Yazılarının devamını bekliyoruz.

Burdan Dostum Fahri ye de selamlarımızı,sevgileirmizi yollayalım.Dostum senin yazılarını da bekliyoruz…

Aralık 31st, 2011 at 18:52
Fahri Kaplan
 3 

Bilmukabele sevili dostum Bekir, inşallah yazılara da devam ederiz. Muhabbetle…

Ocak 1st, 2012 at 12:29
Doğan ÖZÇELİK
 4 

Değerli arkadaşlarım ikinize de çok teşekkür ederim. İki yıldır yazmayı düşündüğüm bir yazıydı. yazdıktan sonra ilk yazmayı düşündüğüm gün ki yazı geldi aklıma. Her geçen gün anılardan bir şeyler yontarak gitmiş, geriye bu kırık dökük yazı kaldı.

Ocak 1st, 2012 at 21:04

Lütfen Yorum Yaz

İsim
E-Posta Adresiniz
Websiteniz
Yorumunuz

Yukarı Dön